amandelen

het is weer achter de rug,en het is achter af toch allemaal meegevallen.
afgelopen woensdag (19 januari)moest me dochter naar het ziekenhuis om keelamandelen te verwijderen.
bij binnenkomst werden we naar de kinderafdeling gebracht.
even gauw voorstellen aan de kamergenoten en gelijk een schort van het ziekenhuis aan.
er was er een van tussen gevallen door dat die met griep thuis moest blijven.
dus hup..naar beneden voor de ok,moeder moest van die klompen en een overal aan.
voelde me net zo een kandidaat van boer zoekt vrouw,zag er echt niet uit.
na op een ok bed getilt te zijn gingen we naar de voorbereidingskamer.
daar werdt van alles aan gebracht voor tijdens de operatie.
toen was het wachten,een half uur,en dat is voor een kind heel lang.
de spanning is toch al groot en dan nog bang voor wat er kan gaan komen.
na dat half uur werdt ze dus voor de narcose weg gebracht.
kapje op de mond en neus en binnen 2 minuten was ze er mee weg.
gelijk wordt moeder verzocht de afdeling te verlaten met een uur wordt je terug geroepen werdt er nog gezegt.

terug boven was vader met zijn vriendin er die me opwachten.
even koffie en dan...worden de emoties toch even te veel.
je hebt zo met haar te doen en je moet haar dan daar laten en mag er niet bij blijven.
en oke..ze zal best in goede handen zijn maar toch het is wel je kind.
na de koffie en de huilbui even buiten om een sigaretje te roken.

bij terug komst op de kinderafdeling wordt ik aangesproken.
ik mag naar beneden om me dochter op te halen.
beneden weer dat pak aan...nee toch niet..ze komt er al aan gereden op bed met een ijsje in de handen.
bij het zien van mij begint ze te huilen.
begrijpelijk..is toch een hele ervaring voor haar.
maar het is weer achter de rug.

na nog wat te hebben geslapen wordt is ze weer meer aanspreekbaar.
veel drinken en ijsjes eten.
bij de eerste slok komt er nog wel wat uit maar dat is normaal.
en alles de dag vorderd gaat het met haar steeds beter.
s'nachts nog wel een nachtje blijven maar donderdagochtend mag ze dan toch echt naar huis.

blij weer thuis te zijn kruipt ze wel in bed om te slapen.
moeder zou ook wel willen want slapen in zo een ziekenhuis is niks.

het gaat erg goed.
ze drinkt goed,eet wat brood zonder korts,vanavond wat aardappelpurree met spinazie en appelmoes.
want dat roept ze wel steeds meer,ik heb honger,maar ze mag nog niet alles hebben.
dus geduld...komt vanzelf wel.

tot het volgende blog....